Το όνομά μου είναι Νιόβη Αναγνωστοπούλου. Η αγάπη μου για την φωτογραφία ξεκίνησε από πολύ μικρή ηλικία.
Θυμάμαι τον εαυτό μου στην ηλικία των 8 χρονών να παίζω με τις φωτογραφικές μηχανές του πατέρα μου, δίνοντας στην κατά 3 χρόνια μικρότερη αδερφή μου πως να ποζάρει στο φακό.
Δεν ξέρω αν τα είχα δει από κάπου όλα αυτά ή αν το γονίδιο του καλλιτέχνη ήταν τελικά πολύ δυνατό αλλά με την κάμερα στο χέρι μου ένιωθα πιο δυνατή. Κάτι σαν σούπερ ήρωας, καθώς είχα τη δυνατότητα να παγώσω το χρόνο, την κάθε ανάμνηση όπως εγώ το ήθελα.
Παρόλο που σε όλα τα σχολικά μου χρόνια αμφιταλαντεύτηκα σε διάφορες άλλες επαγγελματικές κατευθύνσεις αποφάσισα να κάνω το “ χόμπι “ μου επάγγελμα. Έτσι τελείωσα στο ΤΕΙ Αθηνών Φωτογραφία και Οπτικοακουστικά και αμέσως ξεκίνησα να δουλεύω σαν φωτογράφος μόδας, καλλιτεχνικές φωτογραφίσεις αλλά και πάνω στα ανθρώπινα Δικαιώματα όπως το Ανθρώπινο Δουλεμπόριο οπού ανέλαβα την επίσημη αφίσα για τον Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης και κέρδισα το διαγωνισμό για το Human Trafficking που διεξήγαγε η Αμερικάνικη Πρεσβεία.
Καθώς όμως σκέφτομαι αυτά που έχω κάνει μέχρι σήμερα συνειδητοποιώ ότι μια από τις πιο δύσκολες προκλήσεις ήταν όταν έκανα την πρακτική μου άσκηση στο καλλιτεχνικό εργαστήριο Philippakis Art.
Μια “μικρή” οικογενειακή επιχείρηση που όμως συνεργαζόταν με τα μεγαλύτερα μουσεία της Ελλάδας καταφέροντας πράγματα που άλλοι δεν μπορούσαν.
Με φιλοξένησαν λοιπόν στην οικογένεια και η πρακτική μου ξεκίνησε.
Ήταν κάτι εντελώς καινούργιο και διαφορετικό για μένα, καθώς μέχρι τότε το αντικείμενο του “πόθου” μου ήταν ο άνθρωπος.
Τώρα έπρεπε να φωτογραφίσω αντικείμενα ντυμένα με αστραφτερό μέταλλο, να τους δώσω ζωή να τα βάλω μέσα σε μια ιστορία. Έπρεπε να βρω τους καλύτερους δυνατούς τρόπους να τα φωτογραφίσω όπως ακριβώς τα έβλεπαν τα μάτια μου και όχι η φωτογραφική μηχανή. Με τις γυαλάδες τους, την καθαρότητα τους το χρώμα τους, τις οξειδώσεις τους κτλ.
Η αρχή ήταν δύσκολη, αλλά το καλό όταν μπαίνεις σε μια οικογένεια είναι ότι θα σου φερθούν σαν δικό τους παιδί, θα σε διδάξουν θα σου δείξουν τον δρόμο. Έτσι χάρη στην καθοδήγηση της κας Λιζ Φιλιππάκη αλλά και όλης της ¨οικογένειας¨ κατάφερα μέσα σε 6 μήνες να γίνω πολύ καλύτερη, να αποκτήσω γνώσεις που δεν περίμενα να μάθω, μου έδειξε πως είναι να κρατάς μια επιχείρηση μόνος σου με όλες τις δυσκολίες και παρόλα αυτά στο τέλος της ημέρας να τα καταφέρνεις.
Τέλος, αυτό που μου άρεσε πάνω από όλα είναι που μέσα από την συνεργασία μας έμαθα τόσα πράγματα για την αρχαία Ελλάδα και τον Πολιτισμό μας,κάτι που δυστυχώς τα νέα παιδιά δεν γνωρίζουν, αλλά και μέσα από το Shine4ever είδα πως μέσα από τις πιο καθημερινές στιγμές και τα πιο απλά πράγματα δημιουργούνται έργα τέχνης αλλά και αναμνήσεις που μένουν για πάντα.
Η Shine4ever.gr είναι πάντα πρόθυμη να βοηθήσει και είναι ανοιχτή σε συνεργασίες, αλλά και να δώσει την ευκαιρία στους νέους φοιτητές να κάνουν την πρακτική τους, συμβάλλοντας ο ένας στη προσπάθεια του άλλου.
Πάνω από όλα όμως μου έμαθε ότι όσες δυσκολίες και αν συναντήσουμε όλα εμείς τα νέα παιδιά στην επαγγελματική μας πορεία, πάντα να φεύγουμε με το κεφάλι ψηλά.
Μια μικρή οικογένεια, ένα τεράστιο όραμα… Philippakis Art!
Όσο για μένα μπορείτε να δείτε τη δουλεία μου στο nioviphotography.blogspot.com και στο facebook Niovi Anagnostopoulou (page )
